Diepenheim online

Het begon in 1995 toen kunstenaar Arno van der Mark zijn Diepenheim Tapes / Types plaatste op het braakliggende terreintje naast het oude gemeentehuis van Diepenheim. De Cultural Boxes, zoals het werk meestal wordt genoemd, bestaan uit acht staande vitrines van gespoten metaal op een kleine sokkel. Achter het glas aan de voorzijde kan tweedimensionaal werk worden getoond. De boxes doen denken aan vitrines of aan abri’s waarin meestal reclameboodschappen worden gepresenteerd.
In eerst instantie voorzag Arno van der Mark de Cultural Boxes met posters in verschillende kleuren met daarop in zwarte letters de initialen van leden en donateurs uit het adressenbestand van de Kunstvereniging Diepenheim. De Cultural Boxes waren voor Van der Mark echter geen doel op zich, maar een middel voor het presenteren van ideeën op het gebied van landschappelijke en culturele ontwikkelingen in Diepenheim. De acht vitrines zijn een vaststaand gegeven, maar de invulling en zelfs de plek kan veranderen.

Inmiddels kregen de Diepenheim Tapes / Types een vervolg. De Kunstvereniging Diepenheim nodigde achtereenvolgens Fortuyn/O’Brien, Karin Peulen en Mirjam de Zeeuw uit om de Cultural Boxes een jaar lang van een nieuwe invulling te voorzien en eventueel te verplaatsen. Deze drie kunstenaars hebben een sterke betrokkenheid bij het specifieke karakter van de omgeving, het landschap en de sociale context gemeen.
Fortuyn/O’Brien koos er in 2001 voor om de boxes naast het oude gemeentehuis te laten staan. Naar aanleiding van haar betrokkenheid bij de reconstructie van de Grotestraat, toonde zij in de Cultural Boxes een gefragmenteerd beeld van de plattegrond van de straat met de titel Portret van een straat.

Karin Peulen was de volgende kunstenaar die de Cultural Boxes een jaar lang tot haar domein maakte. Zij nam als uitgangspunt het kunstzinnige en culturele leven in het Stedeke. De Cultural Boxes kregen een nieuwe functie in Diepenheim of de nabije omgeving. Daarnaast ontwikkelde zij samen met webdesigner Bert van den Bosch een website www.culturalboxes.nl. Gekoppeld aan een locatie kreeg elke box een typisch Diepenheims thema: Ons Genoegen, Weldam, Gazebo, Why Don’t Cha, Recept, André Manuel, Contact en natuurlijk KvD. Het glas van de vitrinekasten werd aan de binnenzijde beschilderd in zachte pasteltinten en in iedere box was, in spiegelende zilverkleurige letters, het trefwoord of de naam van het thema te lezen evenals een verwijzing naar de website. In deze spiegelende letters reflecteert de omgeving van de box en alles wat zich daarin beweegt.

Aan de hand van de genoemde thema’s benaderde Karin Peulen deskundigen, afkomstig uit of betrokken bij het kunstzinnige en culturele leven in Diepenheim. Deze zogeheten moderatoren beheerden een jaar lang ‘hun’ thema op de website en reageerden op de vragen en opmerkingen van bezoekers. www.culturalboxes.nl werd in totaal ruim vijfduizend maal bezocht door bijna zestienhonderd individuele bezoekers. Waaruit je mag afleiden dat de website vele trouwe bezoekers kende.

Anita Elkink is regisseur van de zeer actieve toneelvereniging Ons Genoegen die haar repetitieruimte heeft in het Zalencentrum te Diepenheim. Samen met Wilko Wissink trad zij op als moderator. Zij riep de bezoeker van de site op om mee te werken aan het script voor een nieuw toneelstuk met als thema de gemeentelijke herindeling. Hoewel juist dit onderdeel van de site druk werd bezocht en er veel werd gereageerd, werd aan de oproep nauwelijks gehoor gegeven. Wel kwamen er veel reacties binnen op voorstellingen en werden de spelers gefeliciteerd met hun nominatie voor de Vezzie Awards 2003! Zelfs de repetititeschema’s werden op de site gezet. Daarnaast werd er druk ‘gechat’ tussen de leden van Ons Genoegen onderling.
De historie van Diepenheim valt onder meer af te lezen aan de vele landgoederen. Maar liefst zes kastelen zijn er in de omgeving van Diepenheim te vinden, waarvan de meeste nog worden bewoond. De huidige bewoner van landgoed Weldam, graaf Solms en diens rentmeester de heer Jan Zandvoort, traden op als moderator van de website. Een bezoeker liet op de site weten verrast te zijn door het prachtige kasteel met de weelderige omgeving.
Het Gazebo van Diepenheim van de Belgische kunstenaar Urbain Mulkers is een unieke hostatuin op het snijvlak van

natuur en beeldende kunst. Gerrit Mengerink trad op als deskundige op het gebied van hosta’s en Winni Rodolf, bestuurslid van de Kunstvereniging en verantwoordelijke voor het Gazebo, beheerde de site. Zij liet de bezoekers van de site weten wanneer de hosta’s na de koude winter hun neuzen weer boven de grond staken. Een ‘Nijverdaller’ complimenteerde haar met dit ‘unieke stukje land’ dat dankzij de schoffelploeg van vier heren onderhouden wordt.
Wesley Elfers en Ruben Meijerink beheerden de site voor jongerensoos Why don’t Cha. Zij plaatsten teksten op de site die door de jaren heen door bezoekers in de soosboeken werden geschreven. Opvallend genoeg kwamen de reacties niet, zoals je zou verwachten van de huidige soosbezoekers, maar juist van de oudere garde die met nostalgie terugkeek op het dertigjarig bestaan van de jeugdsoos. Er moest maar eens een feestje komen, schreef iemand. ‘Actie in de tent!’ Een andere bezoeker was het daar mee eens en vond dat de jeugd wel eens wat rebelser mocht zijn.
Ook de eetcultuur van Diepenheim kwam aan de orde. Moderator Jan Ligtenberg van restaurant De Heerlijckheid gunde de bezoeker van de site letterlijk een kijkje in de keuken. Hij plaatste onder meer een recept voor overheerlijke gamba’s in knoflookolie en gaf waar nodig tips. Ook anderen gaven hun keukengeheimen prijs.
André Manuel, cabaretier en zanger van Krang en inwoner van Diepenheim, kreeg als enige ook de sleutel van de vitrinekast die op de stoep van zijn voordeur werd neergezet. Hij riep via de site op om geld in de box te doen. Hij vroeg zich af hoeveel geld er in de box zou moeten liggen voor iemand de verleiding niet meer kon weerstaan en de box zou plunderen. Uit zijn onderzoekje valt een aantal conclusies te trekken. Ten eerste: Diepenheimers zijn niet zulke vrijgevige mensen, slechts 20 Zwitserse frank, een vijfeurobiljet en wat kleingeld belandden er in de box. Ten tweede: Diepenheimers zijn kennelijk ook erg eerlijk. De box werd niet leeggeroofd. Een bezoeker van de site vond dat er minsten tweehonderd euro in de box moest zitten, voor hij de moeite wilde nemen om de box op zijn snelbinder te laden en mee te nemen.
Ook naast de ingang van de Kunstvereniging Diepenheim stond een box. Moderator Tine Zevenhuizen gaf antwoord op vragen over het aanbod van de Kunstvereniging en wie er nu bepaalde welke kunstenaar mocht exposeren.
En tot slot was er de box Contact die als enige nog stond opgesteld op het braakliggende terreintje naast het oude gemeentehuis van Diepenheim. Via de website konden bezoekers met elkaar in contact worden gebracht. Karin Peulen en Bert van den Bosch namen zelf dit onderdeel van de site voor hun rekening. Op hun oproep kwam slechts een reactie. Maar misschien moeten we dit opvatten als een positief teken. Ook zonder het wereldwijde web lukt het de Diepenheimers kennelijk prima om met elkaar in contact te komen.

De Kunstvereniging Diepenheim ziet beeldende kunst niet als een statisch fenomeen, iets dat uitsluitend bezichtigd dient te worden aan de witte wanden van het museum of dat op een voetstuk moet worden gezet. Kunst maakt deel uit van de maatschappij, het landschap, de dagelijkse omgeving, kortom van het leven. Verschillende projecten in het verleden hebben daar al blijk van gegeven, zoals Beeld-en-Route in de jaren tachtig, het Gazebo van Diepenheim van Urbain Mulkers, de deelname van Fortuyn/O’Brien aan de reconstructie van de Grotestraat enzovoort. Ook de Diepenheim Tapes / Types van Arno van der Mark passen in deze zienswijze.

De Cultural Boxes fungeerden van februari 2003 tot en met februari 2004 als poort naar de virtuele wereld van het internet. De website diende als forum. Hierop konden inwoners en bezoekers van Diepenheim terecht met vragen, opmerkingen, kritiek, anekdotes enzovoort. Niet de boxes of de website vormden het kunstwerk, maar de interactie tussen de inwoners en bezoekers van Diepenheim.
Met haar invulling van de Cultural Boxes schilderde Karin Peulen als het ware een portret van het kunstzinnige en culturele leven van Diepenheim. Zij deed dit echter niet door er als kunstenaar alleen haar eigen visie op te geven of een uitspraak over te doen, maar gaf de regie over aan de inwoners en bezoekers van Diepenheim. Zij zijn immers degenen die de inhoud van het culturele leven in Diepenheim vormgeven.

Tine Zevenhuizen

+ bulletin recto / verso
+ uitnodiging
+ flyer
+ persbericht
+ toelichting