Archief

SUCHAN
KINOSHITA

… aber auch dann fehlt ein Fehler

Deze zomer treft u in Kunstvereniging Diepenheim raadselachtige sculpturale zwarte vormen aan. Voor de Biënnale van Sharjah in de Verenigde Arabische Emiraten maakte Suchan Kinoshita (Tokio 1960) zogeheten ‘Isofollies’. Het afval dat geproduceerd wordt tijdens het opbouwen van deze expositie wikkelde zij in zwart thermofolie. Hun vorm wordt dan ook bepaald door de inhoud. Na afloop van de Biënnale komen deze werken rechtstreeks naar Diepenheim. Hier voegt de kunstenares het stof en de rotzooi van de Diepenheimse tentoonstelling toe aan de reeds bestaande werken.
De ‘Isofollies’ nemen zo de restanten van hun tijdelijke verblijfplaatsen in zich op. Ze zijn vergelijkbaar met zwarte gaten in het heelal, gemaakt van zware materie die het stof van hun eigen ontwikkeling aantrekken en vasthouden. De tijd is geconserveerd, geïsoleerd in zwart folie.

Speciaal voor haar tentoonstelling in Kunstvereniging Diepenheim vervaardigt Suchan Kinoshita een ‘klok’. Een tekening van haar zevenjarige dochter vormt hiervoor de basis. Zoals vaker bij haar werk wordt het voor een groot deel ter plekke gerealiseerd en krijgt het in de week voor de opening pas zijn uiteindelijke vorm. Ook in dit werk spelen tijd en de volgorde van gebeurtenissen een belangrijke rol.

Kinoshita werd bekend met haar ‘hokken’, installaties bestaande uit provisorische bouwsels, gemaakt van hout of piepschuim. De bezoeker die de hokken betreedt is tegelijkertijd toeschouwer en deelnemer in wat je het best zou kunnen omschrijven als een ‘ervaring’. In 1996, op de Manifesta I in Rotterdam bijvoorbeeld, plaatste de kunstenaar een serie van drie hokken, simpelweg Hok 1, Hok 2 en Hok 3 genaamd. Hok 1 werd

later aangekocht door het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Hierin staan een aantal zandloperachtige flessen of ‘klokken’ in verschillende vormen en afmetingen. Elke fles is gevuld met een andere vloeistof of vaste substantie. De toeschouwer die het hok betreedt en de deur achter zich sluit, wordt deel van de ruimte. Hij mag de zandlopers zo vaak omdraaien als hij wil. Elke fles heeft door zijn vorm en afmeting en de eigenschappen van de vloeistof een eigen doorlooptijd. Tussen de kabbelende vloeistoffen en klokkende geluiden voelt de beschouwer zich een ware alchemist, die de tijd door zijn vingers voelt stromen.

Suchan Kinoshita is een zeer veelzijdig kunstenaar die zich op veel terreinen van de kunsten begeeft en daarmee de grenzen tussen de verschillende kunstdisciplines overschrijdt. Het interdisciplinaire karakter van haar werk wordt deels verklaard door haar opleiding en achtergrond. Ze groeide op in Japan, en emigreerde op haar twintigste naar Keulen waar ze een opleiding aan de Musikhochschule volgde. Daarna was ze actief in het ‘Theater am Marienplatz’ in Krefeld; experimenteel theater waarvan de leden om beurten zowel acteur, regisseur als decorbouwer waren. In Nederland studeerde ze aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht.

Het werk van Suchan Kinoshita gaat over permanente verandering, niets lijkt vast te staan. Dat geldt ook voor de tentoonstelling …aber auch dann fehlt ein Fehler in Kunstvereniging Diepenheim. Pas in de week voor de opening krijgt deze zijn definitieve – of beter gezegd – tijdelijke vorm.

Tine Zevenhuizen

+ uitnodiging
+ persbericht
+ opening Vincent de Boer
+ persbericht tweegesprek

tweegesprek met Karin Peulen

Credits

Inleiding
Vincent de Boer

Fotografie
Henk Kamperman