AKI Beeldhouwen 1998

Al enkele jaren geeft de Kunstvereniging Diepenheim de afdeling Beeldhouwen van de AKI Akademie voor Beeldende Kunst te Enschede de gelegenheid om in de winter de eindexamenkandidaten van de voorafgaande zomer te presenteren. In de meeste gevallen laten de ex-studenten enkele eindexamenwerken zien en minimaal één nieuw werk. De diversiteit in de beeldhouwwerken is meestal groot.

Beeldhouwen heeft op de AKI als begrip, evenals natuurlijk elders in de hedendaagse kunst, niet meer de beperking in zich die het woord suggereert. Van de studenten wordt tijdens de opleiding, die na een basisjaar een driejarig vervolg op de beeldhouwafdeling krijgt, een ruimtelijk besef en appreciatie van driedimensionaliteit geëist. Ze moeten het vermogen hebben in ruimtelijke termen te denken en te werken. In tegenstelling tot ‘een beeld houwen’ is de uiteindelijke vorm waarin een werk wordt uitgevoerd afhankelijk van het inhoudelijke idee en is een affiniteit met het benodigde materiaal gewenst. Die uiteindelijke vorm is in zijn verschijning niet beperkt tot klassieke materialen als steen en hout. Bovendien gaat het allang niet meer alleen over materiaal en massa. Ideeën van studenten kunnen evengoed twee- als driedimensionaal worden uitgeprobeerd. De aandacht voor het tekenen zowel in het schetsen als in het meer autonome werk, is op de afdeling van groot belang.

De kunstenaars die dit jaar in Diepenheim exposeren maken zeer verschillend werk.

Berry Berkenbosch‘ beelden hebben zich steeds meer in de richting van installaties ontwikkeld. In zijn eindexamen voerde hij een idee uit dat specifiek met zijn werkplek op de school te maken had. Hij veranderde op subtiele wijze een schijnbaar eenvoudige muur in een geheimzinnig kunstwerk. De werken hebben in hun totaliteit dikwijls grote afmeting, maar ze dringen zich nooit pompeus aan je op.

Charlie Kater zoekt in zijn vaak hangende beelden naar het uitdrukken en materialiseren van een meer persoonlijke ervaring. Zijn werken

hebben in hun uitvoering veelal wat kwetsbaars. Dat kan in de materiaalkeus zitten, bijvoorbeeld door keramiek of papier en plastic te gebruiken, maar ook in wat het beeld uiteindelijk uitdrukt zit die mate van kwetsbaarheid.

Heidi Sieverding maakt zeer sensibele beelden. Beelden die voor een deel een autonome vorm hebben, maar die ook met een plek te maken kunnen krijgen. Dan is het noodzakelijk om over de maat en de uitvoering in materiaal na te denken. De werken hebben, naast die zichtbare gevoeligheid in materiaal en vorm, een grote mate van gevarieerdheid. Zij heeft ook werken gemaakt die je als uitbreiding van de platte tekening naar een meer ruimtelijke benadering zou kunnen zien.

In het werk van Martijn Smulders komen we figuratieve elementen tegen. Zijn staande jongetje is daarvan het duidelijkste voorbeeld. Maar ook in andere beelden zit, soms fragmentarisch, altijd wel een verwijzing naar de werkelijkheid. In de keuze voor materiaal heeft hij geen beperking. Steeds wordt gekeken wat de intentie is van een beeld en wat daarvoor de juiste uitvoering is. Hoewel veel van zijn beelden een sterke, uitgesproken uitstraling lijken te hebben, spelen op een ander niveau subtiliteit en rauwheid een zeker spel.

Anneliese Sojer heeft een raadselachtig vermogen om vanaf het begin van een werk al precies te weten hoe het er uit moet zien. Haar eindeloze geduld om het dan ook zo uit te voeren als het in haar hoofd zit, vindt zijn definitieve vorm bijvoorbeeld in een glazen sleetje. Zij paart een heldere vorm steeds meer aan een ongewone materiaalkeuze en een precieze uitvoering. Het sterk persoonlijk, mythologische verhaal wordt helder gemaakt in vorm en materiaal.

De gevarieerdheid van de werken van deze pas afgestudeerde kunstenaars is exemplarisch voor wat er in drie jaar op de beeldhouwafdeling van de AKI ontwikkeld kan worden. In feite lijkt de student zijn eigen idee over wat beeldhouwen heden ten dage is, uiteindelijk in de beeldhouwwerken sterk persoonlijk te definiëren.

Arno Kramer

+ uitnodiging