Burning the Midnight Tofu

Wie deze herfst Kunstvereniging Diepenheim binnenloopt ziet links in de nis tussen de trap en de lift tientallen brandende kaarsen. Daartussen staan verschillende kastjes en een wirwar van draden die omhoog loopt naar de tweede verdieping. Door het hele gebouw klinkt een vreemd fluctuerend gezoem. Het geluid heeft iets meditatiefs, het doet denken aan de sonore keelgezangen van Tibetaanse monniken. Het maakt de geest leeg voor wat komen gaat.

Speciaal voor zijn tentoonstelling in Kunstvereniging Diepenheim maakt Hewald Jongenelis (Etten-Leur, 1962) een foto in Diepenheim. Een hele goede camera, een braakliggend perceel en wat hulp van enkele Diepenheimers, dat is alles wat de kunstenaar hiervoor nodig heeft. Op het moment dat ik deze tekst schrijf moet de foto nog worden gemaakt. Maar hoe het er ook gaat uitzien: het eindresultaat is slechts een deel van het kunstwerk. Wat telt is dat er een groep mensen werkt aan een gezamenlijk project dat – al is het maar voor een paar uur – het allerbelangrijkste is in hun leven.

Pas als je de tentoonstelling op de begane grond hebt bekeken en op de tweede verdieping bent aangeland, ontwaar je het verband tussen de kaarsen en het geluid dat van boven komt. De draden lopen van de kastjes bij de kaarsen, beneden in de nis, naar boven. Het geluid is afkomstig van een aantal hoorns die ieder hun eigen geluid maken. Sensoren vangen het flakkerende licht van de kaarsen op. De trillingen worden op de tweede verdieping omgezet in geluid. De chaos van de

natuur wordt zo het kunstwerk binnengehaald. Hewald Jongenelis noemde deze installatie Polmor ofwel polyfoon modulair orgel. Een schoppend mannetje is de orgelman. Hij zorgt voor het ritme.

Polmor is een project dat nooit af is. Jongenelis bouwde het werk een jaar of tien geleden. Het verandert iedere keer dat het wordt opgebouwd. Het is een sculptuur met een open einde.

Eerdere projecten, die Hewald Jongenelis uitvoerde samen met zijn vrouw Silvie Zijlmans, voerden hem naar China. De titel Burning the Midnight Tofu verwijst naar de zogenaamde ‘stinkende tofu’, een gefermenteerde tofu die een buitengewoon sterke geur afscheidt, maar heerlijk smaakt. Het wordt met name verkocht op nachtmarkten en bij stalletjes aan de kant van de weg. Het is een populair gerecht in Oost en Zuidoost Azië, vooral in Hong Kong, Taiwan, Indonesië en China [bron: Wikipedia].
Niet zonder reden verwijst de titel van deze tentoonstelling naar eten. Hewald Jongenelis omschrijft zijn tentoonstelling in Kunstvereniging Diepenheim als een verzameling ingrediënten die speciaal voor deze gelegenheid worden samengevoegd tot een nieuw en spannend gerecht. Sommige ingrediënten hebben jaren liggen rijpen in het atelier van de kunstenaar, andere zijn supervers. Er zijn bestanddelen die van ver komen; ze hebben hun wortels in China. Andere komen van de lokale markt.

Tine Zevenhuizen

+ bulletin
+ brief omwonenden
+ persbericht
+ zaaltekst met plattegrond
+ persbericht Kunstmoment