Huis van verloren, vergeten en teruggevonden dingen

Ernst van der Hoeven (Noorwegen 1965) toont in deze expositie hoe verzamelen een tweede natuur kan worden. Hij verzamelt dwangmatig, maar niet op een doelbewuste manier. Zijn verzamelingen beginnen vaak als toevallige ontmoetingen.

Van der Hoevens belangstelling gaat uit naar dingen die vaak niet meer worden gebruikt, maar die de sporen van hun gebruik niet van zich af willen schudden: een achtergelaten mattenklopper, een zakdoek met monogram, verloren in de metro. Gevonden objecten herinneren aan gebruiken, locaties of personen en worden een schakel in de associatieve keten van eerdere verzamelingen. De verweerde vrouwenschoen van kurk die werd gevonden op een strand in Sicilië, roept een beeld op van een ander landschap. Hij is verbonden met een voettocht langs kromgegroeide kurkeiken in het Spaanse Estremadura.

Naast eigen beeldend werk combineert Ernst van der Hoeven zijn verzamelingen met kunst en streekgebonden collecties van derden. Uit de omgeving van Diepenheim toont hij o.a. textiel, zoals je deze traditiegetrouw in vrijwel elke Twentse boerenlinnenkast kunt aantreffen.

Het uitgangspunt voor zijn zoektocht vormt de ontdekking van morfologische dwarsverbanden en de behoefte de dingen in een zorgvuldig geconstrueerd universum samen te brengen. De nieuwe families van kleuren, texturen en motieven die zo ontstaan brengen de dingen en de daarbij behorende gebruiken opnieuw tot leven. In deze zin zijn verzamelingen voor hem een manier om herinneringen te bewaren en opnieuw te bezielen. Ze worden herboren in een huis van verloren, vergeten en teruggevonden dingen.

+ infoblad