It ain't necessarily so

Ton Zwerver is beeldhouwer. Hij maakt sculpturen die hij presenteert als autonoom object, als installatie, als foto of als werk in de openbare ruimte.

In zijn werk verhoudt Ton Zwerver zich tot existentiële vragen. De titel van de tentoonstelling duidt die verhouding: ‘It ain’t necessarily so’ klinkt als een uitnodiging, suggereert mogelijkheden. Het beweert niet maar vraagt om heroverweging. Die houding stralen de werken van Ton Zwerver ook uit. Ze vertellen geen verhaal, noch proclameren zij een waarheid of stijlopvatting. Ze houden ons een spiegel voor en stellen ons vragen over ons zijn in onderwerpen als bezwering van chaos, angst voor verlies aan controle en het verlangen naar overzicht.

Het oeuvre van Ton Zwerver is hiermee niet stijlvast. De verbindende factor is niet het handschrift van de kunstenaar of het herkenbare materiaal dat hij voor de uitwerking van zijn ideeën gebruikt, maar de houding waarmee hij zijn ideeën uitwerkt. De grilligheid waarmee de verschillende werken zich tot elkaar verhouden doet denken aan de schijnbare tegenstrijdigheid van verschillende polen binnen een karakter. Grilligheid is hier een teken van menselijkheid.

In de tentoonstelling ‘It ain’t necessarily so’ toont Ton Zwerver verschillende soorten werk. Een serie collages, een woud van sculpturen, een installatie met post-it plakkers, een presentatie van ‘Every day sculptures’ en een overzicht van in eigen beheer gemaakte boeken en multiples.

Centraal in de expositie staat een serie collages. Zij zijn ontstaan door het kopiëren van structuren, lijnen, rasters en beeldelementen uit het werk van collegakunstenaars. De collages laten zich nog het best lezen als ‘mind-maps’; alsof de werken ons in staat stellen onder het menselijke schedeldak te gluren en het onbewuste associatievermogen van de menselijke psyche te tonen.

Een nieuw werk voor deze presentatie bestaat uit een wand die volledig gevuld is met post-it’s die aan de voorzijde wit geschilderd zijn. In plaats van een boodschap tonen zij echter niets. Zo verwijst het werk meer naar begrippen als herinneren en verlies dan naar abstractie en kleur. Maar met het motto ‘It ain’t necessarily so’ bevraagt Ton Zwerver deze interpretatie waarschijnlijk ook.

Gijs Assmann

+ uitnodiging
+ persbericht
+ plattegrond werken
+ persbericht tweegesprek