NORMALITY IS OBSCENE NOWADAYS

We vonden elkaar in dezelfde stad, in dezelfde tentoonstelling aan het eind van Manifesta I in Rotterdam (1996). Het werd duidelijk dat we beiden ontevreden waren met de ontwikkeling van ons werk binnen de structuur van de kunstwereld. Gedeelde twijfels, overeenkomende vragen en eenzelfde gebrek aan voldoening. Vanaf het begin wisten we dat we samen de dingen op een andere manier zouden kunnen doen. Kunst maken zou weer plezierig en opwindend worden.

Kort na onze ontmoeting vertrok Tracy vijf weken naar Japan. We faxten dagelijks heen en weer om in onze behoefte aan contact te voorzien. Tijdens deze correspondentie ontstonden twee denkbeeldige personages die sterke overeenkomsten vertoonden met onszelf: Ed Vent and Ellis MacMeisje die later regelmatig in ons werk opdoken. Via hen ontwikkelden wij op papier onze ideale woon- en werkomstandigheden: het perfecte huis voor een toekomst waar leven en kunst naadloos in elkaar overlopen. Niet lang na Tracy’s verblijf in Japan namen we samen deel aan een tentoonstelling in Finland. De affiniteiten met respectievelijk taal en beeld in de afzonderlijke oeuvres kwamen samen en vulden elkaar aan in het gemeenschappelijke werk.

Aanvankelijk bestond ons werk uit projecten waarbij het contact met het publiek een prominente rol speelde. We realiseerden op diverse plekken (Tokio, Londen, Birmingham, Glasgow en Orkney) projecten in openbare werkruimten waar we op basis van gesprekken met het publiek aan tekstdekens werkten. Na een langdurig proces ontstond een ‘portret’ van de desbetreffende plek. De uiteindelijke verschijningsvorm van een deken werd in belangrijke mate bepaald door de bijdragen van de bezoekers.

Bij een aantal video-installaties die we de afgelopen anderhalf jaar realiseerden namen we de regie weer volledig zelf in handen. Dit heeft geleid tot een meer persoonlijke benadering in ons werk en meer aandacht voor de dingen die ons na aan het hart liggen. Zo is Differences under the skin (2000), een werk met de Schotse identiteit als onderwerp, het resultaat van een visueel onderzoek naar de integratie van Tracy’s Italiaanse familie in Schotland.

Sinds kort wonen en werken we op een landgoed in The Kingdom of Fife aan de Schotse oostkust. Zonder buren en slechts omringd door natuur gaan we volledig op in het maken van nieuw werk. De tentoonstelling in de Kunstvereniging toont voor het eerst het resultaat van deze ingrijpende verandering van omgeving. De eerste reeks werken die we in Schotland maakten bestaat met name uit tekeningen. Enkele daarvan worden in Diepenheim uitgevoerd als wandschildering.

De tekening War as Ever! (2003) komt voort uit het werk dat we maakten voor de tentoonstelling Peace in het Migros Museum für Gegenwartskunst in Zürich (1999). Naast een tekstdeken, een fotografische reconstructie van een ‘Bed-in’ happening, maakten we een remake van één van de War is over! posters van John Lennon en Yoko Ono. Deze werden in het begin van de jaren zeventig gebruikt in hun campagne voor vrede.

War as Ever! is gemaakt op een moment dat er een oorlog met Irak dreigt en werd geïnspireerd door een citaat uit Voltaire’s Micromégas¹. Twee reuzen van Saturnus en Sirius hebben een gesprek met enkele filosofen van de aarde. Een van het merkt op:

‘For instance do you realise that as I speak a hundred thousand lunatics of our species, wearing helmets, are busy killing or being killed by a hundred thousand other animals in turbans, and that everywhere on Earth this is how we have carried on since time immemorial? ‘

Tracy Mackenna en Edwin Janssen

¹ Micromégas, Voltaire, translated by Theo Cuffe.
Syrens, Penguin 1994.

+ information in English
+ uitnodiging recto / verso
+ tekstdekens
+ persbericht
+ uitnodiging afsluiting

+ agenda jaarvergadering 6 april 2003