Starting a universe

Starting a universe heet de tentoonstelling van Lizan Freijsen (Zwijndrecht 1960) in Kunstvereniging Diepenheim. De tentoonstelling omvat onder meer werken op papier, foto’s en handgetufte tapijten die in samenwerking met het Audax Textielmuseum in Tilburg worden gemaakt. Het werk toont hoe via vocht, schimmels en mossen beeldende patronen in onze leefomgeving binnendringen. Daarin vormen ze het begin van het universum dat Lizan Freijsen als beeldend kunstenaar voor zich ziet. Het gaat erover hoe vlekken plekken worden.
Lizan Freijsen, die is opgeleid aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam en aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht, is van jongs af aan gefascineerd door groei en verval, door lekkages, vochtplekken in plafond en schimmels in de kelder. Vooral de aangetaste interieurs van de zomerhuisjes waar ze tijdens vakanties verbleef, brachten een combinatie van weerzin en affectie boven. Vochtkringen in zachtboard plafonds zijn een ramp voor de huiseigenaar, maar ze vormen tegelijkertijd een schilderij dat je als achtergebleven koffiedik in een kopje de toekomst voorspelt.

De aquarel doet op soortgelijke wijze een beeld tot stand komen, alleen sneller en gestuurd door de hand van de maker. Als beeldend kunstenaar zag Lizan Freijsen de overeenkomst tussen die vochtplekken en de waterverftechniek. De manier waarop natuurlijke processen een tekening achterlaten, maakt ze tot onderwerp van haar werk. Ze gaat er naar op zoek in leegstaande panden, verlaten fabriekscomplexen en bij bewoners van o.a. de deelgemeente Kralingen-Crooswijk te Rotterdam. Het brengt haar op plekken die doorgaans ongezien blijven.
Daar ontdekt ze ook andere organismen die ze in beeldende processen en vormen vertaalt. De manier waarop korstmossen zich ontwikkelen maakt ze tot inzet van de amorfe tapijten die ze in het Textielmuseum in Tilburg laat tuffen. In Diepenheim is een groeiend aantal van die tapijten te zien.
Een natuurlijke tekening die in de loop van de tijd een steeds nadrukkelijker karakter krijgt zijn de sporen van fijnstof op het plafond van een garage.
Via haar foto’s ontwikkelt Lizan Freijsen waardering voor een vormentaal die we in het dagelijkse leven vooral proberen te bestrijden. Door met aandacht te kijken verandert het verhaal van een vlek in een bron van inspiratie.

Alex de Vries (auteur en curator)

+ uitnodiging
+ persbericht
+ persbericht tweegesprek