Solotentoonstelling

Drie plantenkassen maken deel uit van de tentoonstelling van Leo Vroegindeweij. Eén van de kassen staat in het gebouw van de Kunstvereniging, de andere twee staan op het weitje achter het rosarium Broenshof en de moestuintjes, gelegen aan de Grotestraat in Diepenheim. Op zichzelf geen vreemde plek om een paar plantenkassen neer te zetten. Echter, in de kassen komen geen planten te staan, maar beelden.

Een kas waarin kunst wordt gepresenteerd wordt een vitrine. Een vitrine dient om kwetsbare voorwerpen te beschermen. De beschouwer wordt op een afstand gehouden, hij mag alleen door het glas naar het tentoongestelde object kijken. Bij de kassen van Leo Vroegindeweij is dit anders. Om het kunstwerk in de kas werkelijk te kunnen beleven moet men juist naar binnen. De bezoeker van de tentoonstelling in Diepenheim moet hiervoor wel enige moeite doen. De sleutel dient namelijk eerst te worden opgehaald in het gebouw van de Kunstvereniging. Deze inspanning wordt echter beloond. De beschouwer kan nu de kas betreden om zo alleen met het kunstwerk te zijn. De zintuigen worden intensief gebruikt en de maatverhouding tussen de elementen en de keuze van het materiaal worden optimaal ervaren.

Leo Vroegindeweij confronteert in zijn beelden zeer verschillende elementen en materialen met elkaar. ‘Ik neem alleen beslissingen, de vorm heeft het beeld aan zichzelf te danken.‘ Deze uitspraak, die hij deed in één van zijn interviews, zegt veel over zijn werk. De

maatverhouding tussen de onderdelen en de keuze van het materiaal zijn belangrijke factoren bij het maken van deze beslissingen. De beelden bestaan veelal uit kant en klare materialen die onder andere afkomstig zijn uit de wegenbouw, zoals stoepranden, ‘antiparkeerbollen’ en rioolbuizen. Los op elkaar, in wankel evenwicht, worden de massieve, onverzettelijke betonnen prefab-elementen kwetsbaar. Deze kwetsbaarheid wordt nog eens benadrukt door breekbaar laboratoriumglas dat tussen het beton is geplaatst of een zware stalen scheepsketting die zich moeiteloos voegt naar de vorm van het betonnen element. Houten of koperen wiggen kantelen de zware vormen en brengen ze uit balans. De werking van de zwaartekracht is in de beelden van Leo Vroegindeweij voelbaar aanwezig.

Opvallend is het steeds terugkerende gebruik van gestolde vloeistoffen. Dit komt onder andere tot uitdrukking in het gebruik van cement, glas, lood, bijenwas, tin, rubber enzovoort. In vier gestapelde glazen kommen is bijvoorbeeld een dun laagje vloeibare bijenwas gegoten. Door de was onder een hoek te laten stollen neemt de beeldhouwer een loopje met de zwaartekracht. Waterpas is opeens niet meer waterpas. Stoere industriële vormen, glazen gebruiksvoorwerpen, plantenkassen en zelfs natuurwetten worden op een oneigenlijke manier toegepast. Het maakt allemaal deel uit van het spel dat Vroegindeweij speelt.

Tine Zevenhuizen

+ bulletin recto / verso
+ uitnodiging
+ persbericht
+ plattegrond werken