Huizen en Kruizen

Ter gelegenheid van zijn expositie in de Kunstvereniging Diepenheim maakt Ton Slits (Valkenburg aan de Geul, 1955) een ruimtelijk werk met de titel Identity House. Aan een houten frame in de vorm van een hoog, smal huis hangen lange stroken van grijsgroen geschilderd papier, die breed uitwaaieren over de vloer. De stroken van verschillende lengtes hebben een grillige rand. Op regelmatige afstand zijn ronde gaten uitgesneden. Daartussen hangen geometrische vormen, eveneens van papier.
Allerlei mogelijke interpretaties schieten de bezoeker te binnen. De lange slierten lijken het huis als lang haar rond een hoofd te omhullen. Met de titel Identity House licht de kunstenaar een tip van de sluier. Gaat het hier om een ‘huis van de geest’ met DNA-strengen en levenslijnen waarin de hoogte- en dieptepunten in een mensenleven beklijven? Met andere woorden: alles dat het wezen van een mens bepaalt?

Het oeuvre van Ton Slits bestaat naast sculpturen ook uit werk in de openbare ruimte, schilderijen en collages. Ook de laatste twee kenmerken zich door een sterk ruimtelijk karakter. Zo zijn de schilderijen opgebouwd uit verschillende ‘plans’. Het gevoel voor diepte ontstaat door het kleurgebruik en door de over elkaar heen geplaatste vormen. Ook ’tekent’ de kunstenaar soms in zijn werk door middel van borduursel, dat het werk eveneens reliëf geeft. Sommige schilderijen zijn letterlijk geperforeerd waardoor de beschouwer een idee krijgt voor dat wat er zich áchter het doek bevindt, in letterlijke maar vooral in figuurlijke zin. De collages bestaan uit meerdere lagen papier met gaten die doorkijkjes vormen naar de dieper gelegen delen, waardoor als het ware coulissen ontstaan.

De kunstenaar bedient zich van een palet van grijstinten, de enige uitzondering hierop zijn de kleuren geel en oranje, die voor hem warmte en licht symboliseren. Deze kleurtegenstelling komt in het

bijzonder tot zijn recht in een serie kleinere panelen. De weerschijn van de felgele en -oranje achterzijden op de muur vormt als het ware een aura om de schilderijen en is van invloed op de beleving van het werk.

De symbolische beeldtaal van Ton Slits grijpt deels terug op de oude vanitas-symbolen als de zandloper en de schedel en op de Christelijke iconografie als kelken en kruizen. Hoewel het te ver zou gaan er in dit verband een religieuze betekenis aan te geven. Deels herkennen we meer hedendaagse beeldtaal, afkomstig van computerspelletjes en pictogrammen. De basis voor met name het tweedimensionale werk is veelal een structuur van lijnen die doet denken aan de schematische lijnen van een metroplattegrond of de structuren op een computerchip.

Een van de grote ruimtelijke werken van Ton Slits met de titel Error – Terror / im Walde wordt de Kunstvereniging binnengebracht in een doos van bescheiden formaat en als een bouwpakket in elkaar gezet. Aan een houten standaard van haaks op elkaar staande balken hangen zwarte slingers van beschilderd papier. De uitgeknipte motieven zijn kenmerkend voor de beeldtaal van Ton Slits: schedels, teekachtige wezens, grillige bladvormen en letters, waarvan sommige op het papier geborduurd zijn. Vogelsilhouetten in heldere tinten blauw lijken zich niets van hun omgeving aan te trekken, zij bewegen zich vrijelijk en vrolijk op en neer in dit zwarte woud.

Het werk van Ton Slits daagt de toeschouwer uit tot aandachtig en zorgvuldig kijken. Wat is de diepere betekenis achter de uiterlijke verschijningsvorm van het werk? De symbolische beeldtaal van Ton Slits biedt de beschouwer enig houvast maar brengt hem tegelijkertijd op een dwaalspoor. Bewust, zo lijkt het. Want de symbolen betekenen nu eenmaal niet voor iedereen hetzelfde.

+ uitnodiging
+ persbericht
+ persbericht tweegesprek