Overijsselse Junior Beeldende Kunst Prijs

Inmiddels is het ruim een jaar geleden dat de provincie Overijssel en de Kunstvereniging Diepenheim de krachten bundelden en het initiatief namen tot het instellen van een Overijsselse Junior Beeldende Kunst Prijs. De provincie Overijssel beschikt, met twee academies voor beeldende kunst, in aanleg over een groot potentieel aan jong talent. Helaas is het maar al te vaak zo dat jonge kunstenaars met het diploma op zak wegtrekken naar de Randstad. Met de Overijssels Junior Beeldende Kunst Prijs trachten de initiatiefnemers een nieuwe impuls te geven aan het beeldende kunstklimaat in Overijssel.

Op zaterdag 6 december wordt de prijs, een geldbedrag van 2500 euro, voor de tweede maal uitgereikt aan de jonge kunstenaar van wie het werk uitsteekt boven het gemiddelde en dat als verwachtingsvol naar de toekomst kan worden gekenschetst.

Dit najaar wordt het project nog verder uitgebreid door de samenwerking met het Centrum Beeldende Kunst Deventer. Ook het CBK heeft als doelstelling de bevordering van het kunstklimaat. Een van de terreinen waar zij specifiek activiteiten op ontwikkelt is het kunstenaarsbeleid. Door middel van een servicebureau, atelierverhuur, projecten en opdrachten stimuleert het CBK het vestigingsklimaat voor kunstenaars en probeert zij de contacten met het publiek en de productie van kunst te bevorderen. Met name voor net afgestudeerde kunstenaars is het vaak lastig gebleken om zich na de academietijd zelfstandig op de beroepspraktijk te richten en een eigen markt te bereiken.

Als extra stimulans voor jonge kunstenaars nodigt het CBK tijdens de prijsuitreiking een van de genomineerden uit om met begeleiding op maat en facilitaire ondersteuning (bijvoorbeeld in de vorm van een werkperiode in een gastatelier in Deventer), te werken aan een kleine solotentoonstelling in het Kunstenlab in Deventer en in opdracht een kunstwerk te maken voor de collectie van Saxion Hogeschool IJsselland. Dit vervolgtraject wordt mogelijk gemaakt dankzij bijdragen van de Saxion Hogeschool IJselland en de gemeente Deventer.

Miguel Peres dos Santos is iemand die zich niet beperkt tot een medium. Op zijn eindexamen toonde hij zowel ruimtelijk als tweedimensionaal werk. Hij maakt vrijelijk gebruik van alle mogelijke materialen en technieken. In de Kunstvereniging Diepenheim exposeert hij onder meer een installatie waarin een houten keukentrap, een violist en een trompet een rol spelen en waarin geluids- en video-opnamen op intrigerende wijze samengaan met de getoonde voorwerpen. Van het geheel gaat een melancholieke sfeer uit.

Thomas van Klaveren is van de genomineerden de ware schilder. Op virtuoze wijze maakt hij gebruik van het medium. Zijn schilderijen zijn figuratief.

De beschouwer wordt meegenomen in het verhaal dat Thomas van Klaveren vertelt. Daarbij aarzelt hij niet om hier en daar grote motieven te gebruiken uit het werk van de ‘grote’ schilders zoals Dürer, Breughel en Kiefer.

Finbar van Wijk exposeerde op zijn eindexamen onder meer de video-installatie ‘My ass’. De beschouwer blijft gebiologeerd kijken hoe de kunstenaar in een onmogelijke houding, hangend in een soort van stellage van ruw hout en schuimrubber, bezig is een gipsafdruk van zijn eigen onderlichaam te maken en het gips vervolgens weer te verwijderen. Voor de kunstenaar is dit zichtbaar een moeizaam en pijnlijk karwei. De beschouwer lijdt als het ware met hem mee.

Petra Grehl studeerde af in de richting audiovisuele kunst, een kunstrichting waar de techniek een belangrijke rol speelt. Zij is er echter in geslaagd om de beschouwer het technische aspect te laten vergeten. Een van haar werken bestaat uit een doodgewone televisie. Met videobeelden en geluid weet zij van de tv een intrigerend wezen met een eigen persoonlijkheid te maken. In een ander werk, de video ’30 Pfennig Deutsche Post’, verbeeldt zij op vertederende wijze de zoektocht van een vergrootglas naar een postzegel.

Op haar afstudeertentoonstelling toonde Annett Fischer een installatie bestaande uit een ruimte die het midden hield tussen een badkamer en een laboratorium. Blauwe tegels gaven de ruimte een steriel aanzien. Vreemde voorwerpen, zoals zakjes met vlees en lichaamsdelen van rubber riepen vragen op: wat is hier gebeurd en waar dient deze ruimte voor? Zij is een van de kunstenaars die hun werk laten beïnvloeden door de plek waar zij exposeren. In de Kunstvereniging zal zij daarom niet hetzelfde werk maken als op haar eindexamen, maar een geheel nieuw werk maken.

Hetzelfde geldt voor André ten Broeke. Op zijn eindexamen liet hij een installatie zien, bestaande uit een huis waarvan alleen de ribben waren aangegeven in staal, evenals de omtrek van vensters en deuren. Het huis werd gedeeltelijk opgenomen in de tweede verdieping van de loods waarin het werd tentoongesteld. Even verderop lag een glanzend rode garagedeur verzonken in de vloer. Wie de sleutel van de deur omdraaide startte de motor die zich onder de vloer bleek te bevinden. Via het gladde oppervlak van de deur was de trilling van de ronkende motor voelbaar. Voor de tentoonstelling in de Kunstvereniging maakt de kunstenaar een nieuw werk.

Lies Halfwerk maakt zowel ruimtelijke als tweedimensionale collages. Haar sculpturen bestaan uit intrigerende wezens waarvan het niet altijd duidelijk is of ze een menselijke dan wel een dierlijke oorsprong hebben. De figuren zijn gemaakt van aaneengenaaide en -gelijmde lapjes leer en lijken voort te komen uit de onderdelen van oude koffers, leren bankstellen en orthopedisch schoeisel waar ze van zijn gemaakt.

+ uitnodiging
+ persbericht
+ informatie
+ persbericht prijsuitreiking
+ juryrapport